Vroeg in een goed gehecht leven, is er volop levenslust, in argeloze onbevangenheid.
Later in de ontwikkeling kan dat ‘wat gecompliceerder’ zijn, tot verstarring, controle-drang en achterdocht aan toe.
Onzekerheid of weerstand, én vertrouwen op dat wat er is, dat dat genoeg is, en zo open staan voor wat komt,
dat alles kan ik tenminste laten klínken. Bijvoorbeeld
Ik lijk op jou, jij lijkt op mij.
Samen klinken, is geven en ontvangen; óók vertrouwen. Zelfs als dat er ter plekke maar te nauwer nood kan zijn,
is het bezingen ervan hoop gevend. In het uiten van wat er is, kan vertrouwen immers heel snel en heel goed groeien!
Het zit ook in iedereen, dat vertrouwen. Het ís er gewoon, het hoeft soms alleen maar even afgestoft….
Aanmelden
