In mijn ouderlijk huis was muziek een non-issue. Alleen de kerstplaat rond de feestdagen en een enkele Franse chanson klonken sporadisch door de woonkamer. (Afgezien dan van de eeuwig “pratende” radio met regionale omroepberichten, en vooral veel ego-plasjes van lokale dj’s).
De klap van de afkeuring was dan ook groot toen ik voor het eerst in mijn leven buiten de huiselijke kring een uitspraak deed over iets wat ik mooi had gevonden (op TV gezien), van een zanger die waarschijnlijk destijds in zekere kringen tot “het foute kamp” gerekend werd. Althans, de jongen op wie ik toen al een jaar verliefd was, zette mij – zo voelde ik het toen – genadeloos op mijn nummer door Harry Belafonte – want daar ging het om – af te serveren als iets in de trant van bezadigde muzak of zo, voor bejaarden, of voor soulkikkers, of ander “niet okay” volk.
(Voor wie zich er toch aan wil wagen (hier met Miriam Makeba)… https://www.youtube.com/watch?v=0i6PVGmUZ5I
Mede door deze “blamage” heb ik mij zelf vele vele jaren de eigen mond gesnoerd als het ging om uitspraken over muziek, muzikale voorkeur en – voorliefdes. Maar……wat eeuwig zonde denk ik nu.
Ouder en wijzer geworden dan de voorzichtige ontdekkende puber die ik toen was, kan ik inmiddels gewoon staan voor wat mij bezig houdt. En érgens werd ik destijds kennelijk geraakt door wat ik hoorde. En dat was toen en nu natuurlijk puur particulier. Niemand heeft immers eigendomsrecht op schoonheid. Daarom zijn er ook zoveel verschillende uitingen. En die diversiteit is op zich ook al weer mooi.
In de stemsessies die ik geef zie ik dat ook steeds weer terug. Iedere stem, en waar ze vandaan komt, is altijd anders, en iedereen heeft andere voor- en afkeuren. Bij iedereen is het boeiend die te herkennen; het verhaal er achter te begrijpen. Zo is feitelijk alle muziek mooi, en ieder stemgeluid zeer zeker. Ook als je zogenaamd niet zingen kunt…..!
JE-Stem Joke Egtberts
